ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ LEOPARD-1 ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Για την Ελλάδα, το Leopard-1A5 αποτελεί τον κύριο κορμό των Τεθωρακισμένων με συνολικά 501 μονάδες σε υπηρεσία. Στην έκδοση «A5», η οποία τέθηκε πρώτη φορά σε παραγωγή το 1987, το Leopard-1 ενσωματώνει τροποποιημένο πύργο μάχης με βελτιωμένη εσωτερική εργονομία προκειμένου να είναι εφικτή η εγκατάσταση του προβλεπόμενου επιπλέον εξοπλισμού. Επιπλέον οι εργονομικές παρεμβολές στον πύργο είχαν ως αποτέλεσμα να μετακινηθούν περισσότερα πυρομαχικά σε μέρος εγγύτερα του πυροβολητή έτσι ώστε να μειωθεί ο χρόνος μεταξύ δύο βολών, άρα ο χρόνος αντίδρασης του άρματος (στις προηγούμενες εκδόσεις τα πυρομαχικά ήταν τοποθετημένα στο αριστερό μέρος του οδηγού). Η πραγματική όμως καινοτομία του τροποποιημένου πύργου είναι ότι έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε εργονομικά να μπορεί να δεχθεί το πυροβόλο διαμετρήματος 120mm των Leopard-2. Η έκδοση του Leopard-1A5 με πυροβόλο των 120mm και επιπλέον θωράκιση τύπου ERA (Explosive Reaction Armor) ονομάστηκε Leopard-1A6, αναπτύχθηκε μεν, αλλά ποτέ δεν τέθηκε σε παραγωγή. Στην έκδοση Leopard-1A5 το άρμα ενσωματώνει το Συστήματος Ελέγχου Πυρός (ΣΕΠ) EMES-18, το οποίο αποτελεί εξέλιξη του EMES-15 των Leopard-2. Η υιοθέτηση του EMES-18 επιτρέπει στο Leopard-1A5 τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί πυρομαχικά APFSDS (Amour-Piercing Fin-Stabilized Discarding Sabot). Πέραν της ενίσχυσης της μαχητικής ισχύος, το Leopard-1A5 ενισχύθηκε και με επιπλέον σπονδυλωτή θωράκιση LAP (Lexan Armored Plates) αλεξίσφαιρων υαλοπινάκων, η οποία είναι τοποθετημένη εσωτερικά της εργοστασιακής θωράκισης (19-21,7mm ατσάλι και 10-70mm ομογενοποιημένου χάλυβα).

ΤΑ LEOPARD-1A5 ΤΟΥ ΕΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΑΚΟΜΗ ΧΡΟΝΙΑ

Συνολικά η Ελλάδα έχει παραλάβει 551 Leopard-1A5, εκ των οποία 50 έχουν χρησιμοποιηθεί ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών:

• To Φεβρουάριο του 1989, στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών οφελών για το πρόγραμμα ναυπήγησης των τεσσάρων φρεγατών MEKO-200HN Mod.3, παραχωρήθηκαν από τη Γερμανία 75 Leopard-1A5, τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1993-1994 (54 το 1993 και 21 το 1994). Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πριν παραδοθούν στην Ελλάδα, τους αφαιρέθηκε το θερμικό περισκόπιο του πυροβολητή (Peri R-12), για να εγκατασταθεί, εκ νέου, την περίοδο 1996-1998, με εθνικά κονδύλια.
• Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποφασίστηκε η δωρεάν παραχώρηση από την Ολλανδία δύο Leopard-1A5 (Leopard-1V2 σε ολλανδική υπηρεσία) τα οποία ήταν τα δύο πρωτότυπα άρματα μάχης του προγράμματος αναβάθμισης των 468 ολλανδικών Leopard-1V1 στο επίπεδο Leopard-1V2 (εφάμιλλο των Leopard-1A5), το οποίο τελικά ακυρώθηκε. Η παράδοση των δύο Leopard-1A5 έγινε το 1993.
• Τον Απρίλιο του 1998, υπογράφηκε σύμβαση ύψους 5.100.000.000 δραχμών, για την αγορά 170 Leopard-1A5, στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών οφελών του προγράμματος αναβάθμισης των 39 F-4E Phantom Ακολούθησε, τον Αύγουστο του 1998, η υπογραφή σύμβασης, ύψους 13.600.000.000 δραχμών, για την εργοστασιακή επιθεώρηση, συντήρηση και επισκευή τους. Οι παραδώσεις ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 1998 και ολοκληρώθηκαν το Δεκέμβριο του 2000.
• Τον Απρίλιο του 2000 υπογράφηκε σύμβαση για την προμήθεια 22 Leopard-1A5, οι παραδόσεις των οποίων ολοκληρώθηκαν το Σεπτέμβριο του 2002, αφού πρώτα υπέστησαν εργοστασιακή επιθεώρηση, συντήρηση και επισκευή στη Γερμανία. Εξ’ αυτών τα 13 έχουν ενταχθεί σε υπηρεσία από την 3η Ίλη Μέσων Αρμάτων (3η ΙΜΑ) της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών (32η ΤΠΝ).
• Στη σύμβαση του Μαρτίου 2003, για την προμήθεια των 170 Leopard-2HEL, προβλέφθηκε, ως αντισταθμιστικό όφελος, με κόστος € 64.800.000, η αγορά 82 Leopard-1A5, τα οποία άρχισαν να παραλαμβάνονται τον Οκτώβριο του 2003, ενώ η εργοστασιακή τους επιθεώρηση, συντήρηση και επισκευή, που ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε στα μέσα του 2006.
• Τον Αύγουστο του 2005, στο πλαίσιο της λεγόμενης «ενδιάμεσης λύσης» του προγράμματος προμήθεια των 170 Leopard-2HEL, αγοράστηκαν, έναντι του ποσού των € 280.018.240, 183 Leopard-2A4 και 175 Leopard-1A5, εκ των οποίων 25 χρησιμοποιήθηκαν ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών. Τα Leopard-1A5 άρχισαν να παραλαμβάνονται στα μέσα του 2006, αλλά η εργοστασιακή τους επιθεώρηση, συντήρηση και επισκευή ξεκίνησε μόλις τον Οκτώβριο του 2008 και ολοκληρώθηκε το 2009. Εντωμεταξύ, τον Οκτώβριο του 2007 υπογράφηκε συμπληρωματική, ως προς τη σύμβαση του 2005, σύμβαση για την προμήθεια 25 επιπλέον Leopard-1A5, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών.

LEOPARD-1A5 ΤΟΥ ΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΣΚΗΣΗΣ

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι Ελλάδα έχει παραλάβει και άλλα 304 άρματα μάχης της οικογένειας Leopard-1 προγενέστερων εκδόσεων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν αποσυρθεί από την υπηρεσία, ενώ κάποια έχουν μετασκευαστεί σε οχήματα άρσης ναρκοπεδίου ή γεφυροφόρα οχήματα. Το 1981 ο Ελληνικός Στρατός (ΕΣ) προχώρησε στην προμήθεια 104 Leopard-1A4GR συν δύο εκπαιδευτικών (οδήγησης) και τεσσάρων αρμάτων περισυλλογής. Τα Leopard-1A4GR είναι ένας συγκερασμός των εκδόσεων Leopard-1A3 και Leopard-1A4. Πρόκειται για Leopard-1A3 αλλά με το ΣΕΠ EMES-12A3 (χωρίς το σταθεροποιούμενο πανοραμικό περισκόπιο Peri R12 του αρχηγού πληρώματος) και το σύστημα νυχτερινής παθητικής σκόπευσης PZB-200. Η παράδοσή τους ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1983 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1984.

Το 1992 αποκτήθηκαν από την Ολλανδία, στο πλαίσιο της εφαρμογής της Συνθήκης CFE (Conventional Forces in Europe), 170 Leopard-1V1, μια βελτιωμένη έκδοση του Leopard-1A4 (V : Verbeterd : Βελτιωμένο), εξοπλισμένη με το ΣΕΠ EMES-12A3 AFSL-2 (χωρίς το θερμικό σύστημα νυχτερινής παρατήρησης). Το 1996 αγοράστηκαν από την Ολλανδία άλλα 30 Leopard-1V1, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών.

Συνολικά λοιπόν η Ελλάδα έχει παραλάβει 855 άρματα μάχης Leopard-1, εκ των οποίων 80 έχουν χρησιμοποιηθεί ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών και 274 έχουν αποσυρθεί από την ενεργό υπηρεσία ή μετασκευαστεί. Δυστυχώς η πλήρης απουσία μακρόχρονου σχεδιασμού έχει «αφήσει» τα Leopard-1 στη μοίρα τους, ενώ θα μπορούσαν να αναβαθμιστούν, μερικώς ή ριζικώς, δεδομένου ότι:

• Είναι άρματα μάχης ηλικίας 30 ετών, ιδανική ηλικία για την εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού με στόχο την παραμονή τους σε υπηρεσία για τουλάχιστον άλλα 20 χρόνια. Για παράδειγμα για τα αμερικανικά M-60A1 και M-60A3, τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 1960 και το 1978, αντίστοιχα, έχουν αναπτυχθεί τα πακέτα ριζικής αναβάθμισης M-60-2000/120S (ΗΠΑ), Sabra (Ισραήλ) και Phoenix (Ιορδανία), όλα τους με κύριο πυροβόλο διαμετρήματος 120mm, επιπλέον θωράκιση και νέο ΣΕΠ.
• Ο πύργος των Leopard-1A5 είναι ανοικτής αρχιτεκτονικής, έτσι ώστε να μπορεί να αναβαθμιστεί ανάλογα με τις απαιτήσεις του χρήστη με πυροβόλο των 120mm ή διατήρηση του πυροβόλου των 105mm.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΕΧΕΙ «ΑΦΗΣΕΙ» ΤΑ LEOPARD-1 ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΟΥΝ

Σύμφωνα με την Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών και το 304 ΠΕΒ (Προκεχωρημένο Εργοστάσιο Βάσης) το κόστος αναβάθμισης ενός Leopard-1A5 στο επίπεδο Leopard-1A5+ χωρίς δηλαδή την υιοθέτηση πυροβόλου των 120mm, αλλά με πλήρη ανακατασκευή του άρματος, την τοποθέτηση του ΣΕΠ EMES-18 με θερμικά περισκόπια Ophelios και την εγκατάσταση ανεξάρτητου θερμικού περισκοπίου για τον αρχηγό πληρώματος πέραν του υπάρχοντος για τον πυροβολητή (δηλαδή πλήρης δυνατότητα «Hunter–Killer» ημέρα και νύκτα, κάτι που διαθέτουν μόνο οι τελευταίες εκδόσεις των αρμάτων 3ης γενιάς) ήταν της τάξεως των € 950.000 ανά άρμα μάχης (τιμές 2001). Άρα, με αναγωγή πληθωρισμού στο 2017 το κόστος σήμερα θα πρέπει να είναι γύρο στα € 1.317.000 ανά άρμα μάχης. Οι τιμές αυτές προκύπτουν από το γεγονός ότι το 2001, στο πλαίσιο του ΕΜΠΑΕ 2001-2005, είχε εξεταστεί η υιοθέτηση του πακέτου αναβάθμισης Leopard-1A5+ σε 104 Leopard-1A4GR και σε 120 από τα 170 Leopard-1V1 με συνολικό κόστος € 213.000.000. Τελικά όμως το πρόγραμμα, αρχικά, μεταφέρθηκε προς υλοποίηση στο ΕΜΠΑΕ 2006-2010 (το 2003, λόγω της προμήθειας των 170 Leopard-2HEL και των 82 Leopard-1A5) και ακυρώθηκε οριστικά το 2005 (λόγω της προμήθειας των 183 Leopard-2A4 και των 175 Leopard-1A5). Σ’ ένα άλλο παράδειγμα κόστους, το 2000 ο Καναδάς αποφάσισε την αναβάθμιση 114 Leopard C1 (Leopard-1A3) στο επίπεδο C2 (με το ΣΕΠ EMES-18 και θερμικά περισκόπια) με συνολικό κόστος € 93.300.000 (€ 818.500 ανά άρμα). Συνεπώς, εάν τα 104 Leopard-1A4GR και τα 170 Leopard-1V1 δεν αποσύρονταν τόσο επιπόλαια και παρέμεναν σε υπηρεσία ως Leopard-1A5+ το κόστος του προγράμματος θα κόστιζε σήμερα περί τα $ 361.000.000 … για τον εξοπλισμό έξι Επιλαρχιών Μέσων Αρμάτων (ΕΜΑ), όσες δηλαδή βρίσκονται στην ΑΣΔΕΝ!

Από την άλλη πλευρά, το κόστος αναβάθμισης ενός Leopard-1A5 στο επίπεδο Leopard-1A6 (δηλαδή το πακέτο Leopard-1A5+ συν το πυροβόλο L-44 των 120mm) είναι σαφώς ποιο ακριβό πρόγραμμα: Στα $ 2.250.000 ανά άρμα μάχης (τιμές 2004), σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της KMW. Με αναγωγή πληθωρισμού στο 2017 το κόστος σήμερα θα πρέπει να είναι περί τα $ 2.917.000 ανά άρμα μάχης. Συνεπώς η αναβάθμισης των 501 Leopard-1A5 του ΕΣ στο επίπεδο Leopard-1A6 θα κόστιζε σήμερα γύρο στα $ 1.461.500.000. Ομοίως, η αναβάθμιση τους στο επίπεδο Leopard-1A5+ θα κόστιζε γύρο στα $ 660.000.000. Σίγουρα, και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για ένα μεγάλο ποσό, το οποίο δεν μπορεί να δαπανηθεί από την Ελλάδα με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Όμως είναι δύο εναλλακτικές λύσεις τις οποίες πιστεύουμε ότι ο ΕΣ θα πρέπει να εξετάσει πολύ σοβαρά και με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, δεδομένου ότι τα Leopard-1A5 αναμένεται να παραμείνουν σε υπηρεσία για πολλά χρόνια ακόμα. Η αναβάθμιση τους, ιδιαίτερα στο επίπεδο Leopard-1A6, θα δημιουργούσε μια νέα πολυετή δυναμική στο Όπλο των Τεθωρακισμένων με 854 άρματα μάχης εξοπλισμένα με πυροβόλο διαμετρήματος 120mm και ικανότητα μάχης ημέρα και νύχτα!

ΤΑ 171 ΤΟΥΡΚΙΚΑ LEOPARD-1A1/-1A4 ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΚΟΣΤΟΣ $ 953.000 ΑΝΑ ΑΡΜΑ

Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία έχει ήδη αναβαθμίσει 171 Leopard-1A1/-1A4 στο επίπεδο Leopard-1T2 (επίπεδο εφάμιλλο των Leopard-1A5+, χωρίς όμως την επιπρόσθετη θωράκιση LAP). Το πρόγραμμα αποφασίστηκε τον Ιανουάριο του 2002, έναντι του ποσού των $ 163.000.000 ($ 953.000 ανά άρμα μάχης, τιμές 2002) και περιελάμβανε: Την εγκατάσταση του ΣΕΠ Volkan τουρκικής σχεδίασης, νέων περισκοπίων σκόπευσης για τον πυροβολητή, νέας οθόνης ελέγχου για τον αρχηγό πληρώματος, συστήματος αναφοράς σημείου κάνης και καταγραφής της κλίσης του πυροβόλου και του πύργου, συστήματος επιλογής πυρομαχικών, αισθητήρες αναγνώρισης μετεωρολογικών συνθηκών και θερμοκρασίας πυρομαχικών, συστήματος προσδιορισμού της θέσης του άρματος, συστήματος διανομής ενέργειας, περισκόπιου νυχτερινής οδήγησης για τον οδηγό και επιπλέον θωράκιση στα τμήματα εκατέρωθεν του πυροβόλου. Το πρώτο αναβαθμισμένο άρμα παραδόθηκε το 2005 με τις δοκιμές αποδοχής να πραγματοποιούνται με επιτυχία τον Οκτώβριο του 2005. Οι παραδόσεις ξεκίνησαν το 2006 και ολοκληρώθηκαν τον Μάρτιο του 2008.

Για την ιστορία θα πρέπει να πούμε ότι τα πρώτα 85 Leopard-1A1 παραχωρήθηκαν στην Τουρκία το 1989 και παρελήφθησαν την περίοδο 1991-1992. Το 1991 αποφασίστηκε η παραχώρηση άλλων 85 Leopard-1A1 τα οποία παρελήφθησαν το 1993. Λίγο αργότερα, το 1995, παραχωρήθηκε, από τη Γερμανία στην Τουρκία, ένα Leopard-1A4 προς αξιολόγηση από τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τέλος, στο τουρκικό οπλοστάσιο υπηρετούν και 191 Leopard-1A3Τ. Τα πρώτα 77 Leopard-1A3T αγόρασε από τη Γερμανία το 1980 και παρελήφθησαν την περίοδο 1982-1983 (πρόκειται για Leopard-1A3 με το ΣΕΠ EMES-12A3 AFSL-2 των Leopard-1A4). Το 1985 ακολούθησε η αγορά 150 Leopard-1A3T (έναντι του ποσού των $ 348.000.000), τα οποία παρελήφθησαν την περίοδο 1990-1991. Από τα 227 άρματα τα 36 έχουν μετατραπεί σε γεφυροφόρα οχήματα με την εγκατάσταση της γέφυρας τύπου Leguan, στα τέλη της δεκαετίας του 2000.

ΠΗΓΗ

https://www.thinknews.gr/defence/armata-machis-leopard-1-se-ellada-ke-tourkia/

Κύπρος 1974 : Η άγνωστη δράση των αρμάτων στην εισβολή

Κύπρος 1974 : Ελάχιστα γνωστή είναι στο ευρύ κοινό η δράση των ελληνοκυπριακών και των τουρκικών αρμάτων μάχης που διεξήχθη κατά την τουρκική εισβολή.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης, το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο armynow.net

Σύμφωνα με την έρευνά μου, η 23 ΕΜΑ διέθετε 32 άρματα μάχης Τ-34/85 αγορασμένα από την Ρωσία μέσω Αιγύπτου. Η Επιλαρχία διέθετε δύο Ίλες των 16 αρμάτων η κάθε μία και κάθε Ίλη ήταν χωρισμένη σε 3 ουλαμούς των 5 αρμάτων συν το άρμα του Διοικητή Ίλης. Ήδη πριν τον πόλεμο, η 23 ΕΜΑ είχε αποσπάσει από την 2η Ίλη της, 8 άρματα, 3 στην Αμμόχωστο ( Ι ΑΤΔ ) και 5 στην Κερύνεια (251 ΤΠ).

Με την εισβολή η μισή Επιλαρχία ήταν διασκορπισμένη εξ αιτίας της δράσης της στο Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Βρέθηκαν λοιπόν 18 άρματα ως ετοιμοπόλεμα την 20η Ιουλίου κοντά στα θέατρα των επιχειρήσεων ήτοι μόνο μια Ίλη. Και μέσα σε όλα αυτά άρχισαν τα μηχανικά προβλήματα.

Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη στον κινητήρα και εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους. Άλλα 2 άρματα καταστράφηκαν από τουρκικά M72 LAW κοντά στην ακτή στο Πεντεμίλι και 1 εγκαταλείφθηκε κοντά σε εξοχικό κέντρο ακριβώς από πίσω τους μετά από βολή τουρκικού φορητού ΠΑΟ.

Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 7 άρματα ενίσχυσαν την νυχτερινή επίθεση της ΕΛΔΥΚ στο Κιόνελι. Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη. Την αυγή τα κατέστρεψε η Τουρκική αεροπορία. Άλλο 1 έπεσε στην αντιαρματική τάφρο Τσινάρ και εγκαταλείφθηκε. Οι Τούρκοι το τράβηξαν μετά δύο ημέρες και το χρησιμοποίησαν στις επιχειρήσεις για λογαριασμό τους. 8 συνολικά άρματα χάθηκαν “φθηνά” την πρώτη κιόλας μέρα.

Την 3η μέρα που οι Τούρκοι επιχείρησαν την τελική επίθεση κατά της Κερύνειας προσπαθώντας να την καταλάβουν πριν ξεκινήσει η εκεχειρία, τα 4 άρματα που ευρίσκονταν εκεί με σχεδόν εξαντλημένα τα πυρομαχικά τους, εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματά τους – ένα μάλιστα οδηγήθηκε από τον οδηγό στο χωριό του και εγκαταλείφθηκε εκεί (και αυτό έγινε αιτία για σφαγές όταν μπήκαν οι Τούρκοι) – ανεβάζοντας τις απώλειες σε 12 άρματα από τα συνολικά 32 της ΕΜΑ.

Κατεστραμμένο τουρκικό άρμα Μ-47 στην περιοχή Κόρνος

Κατά την διάρκεια της εκεχειρίας η 23 ΕΜΑ αναδιοργανώθηκε σε 2 ουλαμούς των 7 αρμάτων και έναν των 6 αρμάτων αλλά ήταν φανερό ότι τα άρματα ήταν καταπονημένα και δεν θα άντεχαν.

Κατά τον Αττίλα ΙΙ τα 3 άρματα της Αμμοχώστου εγκαταλείφθηκαν σε τέλεια κατάσταση, όταν οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στα πληρώματά τους να περάσουν μέσα από τις Βάσεις τους ενώ τα καταδίωκαν 13 άρματα Μ-48 των Τούρκων. Η μόνη αξιοσημείωτη συμβολή της 23 ΕΜΑ στον Αττίλα ΙΙ ήταν στην Μάχη στο Πυρόϊ στις 17/8/74.

Τα 2 άρματα υποστήριξαν την Διμοιρία των Καταδρομέων στην υπεράσπιση της περιοχής. Κατά την διάρκεια της μάχης 1 άρμα ακινητοποιήθηκε από βολή τουρκικού αντιαρματικού.

Άλλα 3 άρματα ακινητοποιήθηκαν στην περιοχή της Ν.Α.Λευκωσίας και καταλήφθηκαν από τους Τούρκους όταν έθεσαν υπό την κατοχή τους την περιοχή. Αλλα 3 άρματα καταστράφηκαν στις περιοχές Ανατολικά της Αγλαντζιάς, Βόρεια της Αθηαίνου και στην Λουριτζίνα.

Από αυτά 10 οι Τούρκοι τα επισκεύασαν χρησιμοποιώντας ανταλλακτικά που τους ήλθαν από το Πακιστάν και τα χρησιμοποίησαν εναντίον της Ε/Φ, από τα οποία 3 καταστράφηκαν από Α/Τ της Ε.Φ., 4 εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους και 3 σχεδόν ανέπαφα κοσμούν τα Μουσεία τους.

Οι συνολικές απώλειες της 23 ΕΜΑ ήταν 13 (κατ’ άλλους 16) νεκροί ή αγνοούμενοι.

Τουρκικό άρμα μάχης Μ48 Κατεστραμμένο από αντιαρματική βολή της ΕΛΔΥΚ

Συνολικά η 23 ΕΜΑ έχασε 22 άρματα στον πόλεμο, οπότε στην συγχώνευση της με την 21 ΕΑΝ (η νέα μονάδα ονομάστηκε 21 ΕΑΡΜ) πρόσθεσε στην ουσία στο εναπομείναν δυναμικό της τ. Επιλαρχίας Αναγνωρίσεως μόνο 10 άρματα Τ-34/85 συν ένα Μ-47 των Τούρκων που κατελήφθη στο Κυπαρισσόβουνο, αφού έπεσε σε ναρκοπέδιο του 70 ΤΜΧ υπό τον Ανθλγό Λαμπασκή.

Σε ότι αφορά τις τουρκικές απώλειες τα πρώτα άρματα που ξεκίνησαν πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο ήταν μια Ίλη αρμάτων – 15 άρματα Μ-47 – της 39ης Μεραρχίας την 22α Ιουλίου. Η Ίλη ακολουθείτο από δύο τάγματα μηχανοκίνητου πεζικού, όλα κινούμενα προς Κερύνεια.

Σε αυτήν την πορεία τους έχασαν 2 άρματα Μ-47 από ΠΑΟ των 57mm και των 106mm στην πρώτη γραμμή ελληνικής αμύνης (85 άνδρες του 251 ΤΠ). Πλησιάζοντας την Κερύνεια αντιμετώπισαν την 2η γραμμή αμύνης του 251 ΤΠ – περίπου μια μειωμένης σύνθεσης διλοχία – όπου άλλο 1 άρμα Μ-47 ακινητοποιήθηκε από Α/Τ βλήμα των 3,5 που εκτόξευσαν οι αμυνόμενοι.

Άρμα Τ-34/85 της Ε.Φ. κατεστραμμένο από Α-Τ βολές των Τούρκων.

Αφού κατέλαβαν την πόλη της Κερύνειας δύο πληρώματα από 2 άρματα Μ-47 άφησαν τα άρματα τους έξω από το Κάστρο της πόλης παρότι ήξεραν ότι μέσα ήταν Έλληνες ναύτες, προφανώς αναζητώντας πλιάτσικο στην καταληφθείσα πόλη. Ο επικεφαλής της φρουράς του Κάστρου τότε από τις πολεμίστρες έριξε χειροβομβίδες μέσα στα άρματα από τις ανοικτές θυρίδες και τα κατέστρεψε και τα δύο.

Στις 2 Αυγούστου η 28η Μεραρχία έστειλε μια ομάδα Μ-47 με συνοδευτικά 2 ΤΟΜΠ Μ-113 στην περιοχή Κόρνος στην κορυφογραμμή του Πενταδάκτυλου μέσω ενός δασικού δρόμου. Αυτόν τον δρόμο είχε παγιδεύσει κλιμάκιο του 70 ΤΜΧ και άνδρες της ΕΦ είχαν στήσει ενέδρα.

Το προπορευόμενο Μ-47 έπεσε σε νάρκη και έκοψε ερπύστρια. το τέταρτο στην σειρά όχημα, ένα Μ-113 χτυπήθηκε από Α/Τ βλήμα και κατεστράφη ολοσχερώς. Τα εγκλωβισμένα 2ο και 3ο όχημα κατελήφθησαν από τους άνδρες της ΕΦ. Το 5ο άρμα έκανε ταχέως όπισθεν και απεγκλωβίστηκε. Οι άνδρες της ΕΦ θεωρώντας ότι το προπορευόμενο Μ-47 που πάτησε την νάρκη ήταν μη χρησιμοποιήσιμο το ανατίναξαν και σήμερα το κουφάρι του είναι μνημείο των Τούρκων.

Άρμα Τ-34/85 της 23 ΕΜΑ κατεστραμμένο από αντιαρματική βολή στην Κερύνεια

Τα άλλα δύο οχήματα – ένα Μ-47 και ένα Μ-113 – μεταφέρθηκαν στην Σκυλλούρα όπου έγιναν οι απαραίτητες επισκευές (στο Μ-47 είχε χαλάσει η ηλεκτροϋδραυλική περιστροφή του πύργου).

Στις 15 Αυγούστου το εν λόγω Μ-47 με πλήρωμα τους Λοχίες Δρόσο Κ. & Κριθάρη Α. και τους Κουδουνά, Νικολάου και Τούντα, μπήκαν μέσα σε σχηματισμό Ίλης Τουρκικών αρμάτων Μ-47 κοντά στην περιοχή της Σκυλλούρας και εκμεταλλευόμενοι το ότι κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι το εν λόγω άρμα το χειρίζονται Έλληνες μαυροσκούφηδες (είχαν αφήσει τα Τούρκικα διακριτικά πάνω του) χτύπησαν και αχρήστευσαν 7 άρματα Μ-47 αυτής της Ίλης πριν οι σαστισμένοι Τούρκοι καταλάβουν από που τους χτυπούσαν οι βολές.

Την δράση του “ελληνικού” Μ-47 παρακολουθούσε ο Ίλαρχος Χαραλάμπους από το επίσης “ελληνικό” πλέον Μ-113 και όταν κατάλαβε ότι κινδύνευαν να εντοπισθούν από τους Τούρκους έδωσε διαταγή για αποχώρηση από τον σχηματισμό τους όπως και έγινε. Από την υπόλοιπη Ίλη των Τουρκικών αρμάτων άλλα 2 άρματα τέθηκαν εκτός μάχης από εύστοχες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού.

Επίσης την 6η Αυγούστου κατά την επίθεση της 28ης Μεραρχίας προς Λάπηθο-Καραβά 2 άρματα Μ-47 που υποστήριζαν Τάγμα Πεζικού χτυπήθηκαν και αχρηστεύθηκαν από Ελληνικά ΠΑΟ.

Στις 14 Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ δέχεται επίθεση από την ΤΟΥΡΔΥΚ και τις ενισχύσεις των 2000 Πεζοναυτών / Αλεξιπτωτιστών που είχαν πέσει στο Κιόνελι και την Αγύρτα, με την συνδρομή 17 αρμάτων Μ-47.

Οι συντονισμένες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού διαχώρισαν τις δυνάμεις των επιτιθέμενων από αυτές των αρμάτων με αποτέλεσμα άπαντες να οπισθοχωρήσουν αφήνοντας κατεστραμμένο 1 άρμα Μ-47.

Η ίδια επίθεση επαναλήφθηκε στις 16 Αυγούστου, αυτή την φορά ενισχυμένη με δυνάμεις της 39ης (50ο Σύνταγμα) και 28ης Μεραρχίας (σύνολο κάτι λιγότερο από 7000 άνδρες) και με μία επιπλέον Ίλη αρμάτων Μ-48.

Το στρατόπεδο κυκλώθηκε και κατελήφθη. Θέλοντας να προχωρήσουν οι Τούρκοι στην κατοικημένη περιοχή της Λευκωσίας αποκρούστηκαν από τους αμυνόμενους χάνοντας 4 άρματα Μ-48 από ΠΑΟ των 90mm (2 Μπικάκης, 1 Σερέτης, 1 Καβακιώτης), και 2 άρματα Μ-48 από ΠΑΟ των 106 mm και βολή Πυροβολικού.

Συνολικά οι Τούρκοι έχασαν στις επιχειρήσεις 6 Μ-48 και 17 ή 18 Μ-47 σύνολο 23 ή 24 άρματα (Πληρώματα 27 νεκροί – 51 τραυματίες).

ΠΗΓΗ

http://www.proelasi.org/2017/08/26/%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-1974-%CE%B7-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84/

ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΟ 120MM ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Η ιστορία των Leopard-2HEL ξεκινά το 1999 όταν εκφράστηκε επίσημα η απαίτηση για την προμήθεια 246 σύγχρονων αρμάτων μάχης για τον εξοπλισμό των έξι ΕΜΑ (Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων) της 21ης, της 23ης και της 25ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας (ΤΘΤ). Στην ίδια απαίτηση έγινε λόγος και για δικαίωμα προαίρεσης προμήθειας άλλων 246 αρμάτων μάχης για τον εξοπλισμό (κατά προτεραιότητα): (α) Των δύο ΕΜΑ της 24ης ΤΘΤ, της 50ης ΕΜΑ (οργανικά εντεταγμένη στην 50η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού) και των τριών ΕΜΑ που εξοπλίζουν την Τακτική Διοίκηση/21ο Σύνταγμα Πεζικού, την 3η και την 30η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (221η, 311η και 16η αντίστοιχα). Το πρόγραμμα είχε ενταχθεί στο ΕΜΠΑΕ 1996-2000 με προϋπολογισμένο κονδύλι 550.000.000.000 δραχμές. Τελικά, ο αριθμός των υπό προμήθεια αρμάτων μάχης μειώθηκε στα 170 προκειμένου να μην υπάρξει υπέρβαση στο προϋπολογισμένο κονδύλι (η προσφορά της KMW για 246 Leopard-2 ήταν 851.875.000.000 δραχμές).

Η σύμβαση για την προμήθεια των 170 Leopard-2HEL υπογράφηκε τον Μάρτιο του 2003 και ήταν ύψους € 1.726.925.641 (η συνολική δαπάνη αφορούσε και στην προμήθεια 12 αρμάτων περισυλλογής Büffel και στην εγκατάσταση οκτώ γεφυρών Leguan σε ισάριθμα Leopard-1GR). Σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, τα 30 από τα 170 άρματα μάχης θα κατασκευάζονταν στη Γερμανία, ενώ τα υπόλοιπα στην Ελλάδα. Το πρωτότυπο εξήλθε της γερμανικής γραμμής παραγωγής τον Μάιο του 2005 για τις προβλεπόμενες δοκιμές αποδοχής, οι οποίες ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2005 και ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 2006 με απόλυτη επιτυχία. Το πρώτο άρμα μάχης παραγωγής (δεύτερο του προγράμματος) παραδόθηκε στον ΕΣ τον Απρίλιο του 2006 από τη γερμανική γραμμή παραγωγής.

LEOPARD-2HEL

Το Σεπτέμβριο του 2006 πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία 33 προβλεπόμενες δοκιμαστικές βολές κατά ενός, τυχαία επιλεγμένου, πύργου μάχης (η σύμβαση του 2003 προέβλεπε την κατασκευή 171 πύργων μάχης, εκ των οποίων ο ένας θα χρησίμευε ως πύργος δοκιμών για την αξιολόγηση της θωράκισης του). Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, δύο από τις βολές διαπέρασαν τη θωράκιση, στο δεξιό τμήμα του πύργου, εκεί όπου βρίσκεται το θερμικό περισκόπιο του πυροβολητή, με αποτέλεσμα ο ΕΣ να αρνηθεί την παραλαβή τα οκτώ ήδη έτοιμων μάχης. Την ίδια περίοδο προέκυψε και ένα οικονομικό ζήτημα, λόγω της απρονοησίας της ελληνικής πλευράς να μην συμπεριλάβει, στη συνολική δαπάνη της σύμβασης, τις πληρωμές ΦΠΑ ύψους € 260.000.00 περίπου, οι οποίες αναλογούσαν στις εργασίες κατασκευής των 140 άρματα μάχης στην Ελλάδα.

Το πρόβλημα της θωράκισης επιλύθηκε το καλοκαίρι του 2006 με την τοποθέτηση ενός επιπλέον στρώματος θωράκισης, βάρους 192 κιλών, στο τμήμα μπροστά από το θερμικό περισκόπιο του πυροβολητή και με την αντικατάσταση του αλουμινένιου πλαισίου της θυρίδας οροφής του αρχηγού πληρώματος. Ακολούθησαν νέες βλητικές δοκιμές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2007 και ήταν απολύτως επιτυχείς, με αποτέλεσμα, τον Οκτώβριο του 2007, να υπογραφούν τα πρωτόκολλα παραλαβής 25 έτοιμων αρμάτων μάχης. Ομοίως, το οικονομικό ζήτημα διευθετήθηκε τον Οκτώβριο του 2007 με την έναρξη της σταδιακής απόδοσης του ΦΠΑ στο Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι, το 2008 οι παραδόσεις επιταχύνθηκαν και ολοκληρώθηκαν το Σεπτέμβριο του 2009.

Εντωμεταξύ, τον Οκτώβριο του 2008, ένας γεμιστής, στη διάρκεια άσκησης, ανακάλυψε τυχαία τριχοειδείς ρωγμές στην περιοχή των θυρίδων στην οροφή του πύργου. Αμέσως πραγματοποιήθηκε λεπτομερείς επιθεώρηση όλων των εν υπηρεσία Leopard-2HEL. Η επιθεώρηση διαπίστωσε παρόμοιες ρωγμές σε 68 άρματα μάχη. Για να μην διαταραχθεί πάλι το όλο χρονοδιάγραμμα παραλαβών αποφασίστηκε να συνεχιστούν κανονικά οι παραλαβές, αλλά να μην υπογραφούν τα πρωτόκολλα οριστικής παραλαβής μέχρι την επίλυση του προβλήματος. Τον Δεκέμβριο του 2009 το πόρισμα της KMW κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί με τη χρήση ειδικής ρητίνης στα σημεία των ρωγμών και με την τοποθέτηση ενισχυτικού δακτυλίου στο επάνω μέρος του πύργου, στην περιοχή γύρω από τη θυρίδα του γεμιστή (εργασίες που εφαρμόστηκαν σ’ ολόκληρο το στόλο των Leopard-2HEL). Τέλος, τον Ιούλιο του 2011 προέκυψε θέμα αποφλοιώσεως στο κοίλο της κάννης κάποιων Leopard-2HEL, το οποίο αντιμετωπίστηκε με την τροποποίηση του προγράμματος συντήρησης της κάννης.

LEOPARD-2A4 ΤΟΥ ΕΣ

Τα 183 Leopard-2A4 αποκτήθηκαν, από τα γερμανικά αποθέματα, στο πλαίσιο της «ενδιάμεσης λύσης» του προγράμματος των Leopard-2HEL (η σχετική σύμβαση, ύψους € 280.018.240, υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2005). Σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης τα 130 Leopard-2A4 θα επιθεωρούνταν, συντηρούνταν και θα επισκευάζονταν στη Γερμανία, ενώ τα υπόλοιπα στην Ελλάδα. Οι παραδώσεις των 130 Leopard-2A4, που επιθεωρήθηκαν στη Γερμανία, ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2005 και ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο του 2007. Τα υπόλοιπα 53 Leopard-2A4 παρελήφθησαν τον Φεβρουάριο του 2007, αλλά η εργοστασιακή τους επιθεώρηση ξεκίνησε μόλις το καλοκαίρι του 2008 με τα πρώτα Leopard-2A4 να παραδίδονται στον ΕΣ τον Ιούλιο του 2009 (οι παραδόσεις ολοκληρώθηκαν στις αρχές του 2012).

Τον Μάιο του 2007 αποφασίστηκε η προμήθεια 26 επιπλέον Leopard-2A4 (τα 13 θα χρησιμοποιούνταν ως πηγή άντλησης ανταλλακτικών, ενώ τα υπόλοιπα 13 θα αντικαθιστούσαν ισάριθμα Leopard-1A5 της 3ης Ίλης Μέσων Αρμάτων της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών). Δυστυχώς όμως η χώρα μας πελαγοδρόμησε για μια ακόμα φορά με αποτέλεσμα, τον Ιούνιο του 2009, η Γερμανία να ενημερώσει την Ελλάδα ότι τα 26 Leopard-2A4 δεν ήταν πλέον διαθέσιμα καθώς διατέθηκαν σε άλλη χώρα!

Σαν να μην έφτανε αυτό, ενώ η Ελλάδα διαπραγματευόταν με τη Γερμανία το πλαίσιο της «ενδιάμεσης λύσης», δηλαδή ενώ η χώρα μας είχε τη χρυσή ευκαιρία να «σκουπίσει» τα τελευταία γερμανικά αποθέματα των Leopard-2A4, ήρθε η Τουρκία και κινήθηκε ταχύτατα, εκεί που η Ελλάδα πελαγοδρομούσε! Έτσι, το Νοέμβριο του 2005 υπογράφηκε σύμβαση, ύψους € 365.000.000, για την προμήθεια 298 Leopard-2A4 από τα γερμανικά αποθέματα (οι σχετικές εργασίες επιθεώρησης, συντήρησης και επισκευής πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία). Οι παραδώσεις ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 2006 και ολοκληρώθηκαν το 2008. Λίγο αργότερα, τον Μάρτιο του 2010, υπογράφηκε νέα σύμβαση για την προμήθεια 56 επιπλέον Leopard-2A4, οι παραδόσεις των οποίων ξεκίνησαν το 2011 και ολοκληρώθηκαν το 2012. Πάλι απούσα η Ελλάδα!

ΤΟΥΡΚΙΚΟ LEOPARD-2A4

Τα 170 M-60T προήλθαν από αναβάθμιση ισάριθμων M-60A1 RISE (το M-60T αποτελεί την τουρκική διαμόρφωση της ισραηλινής έκδοσης Μ-60 Sabra Mk.ΙΙ). Η σχετική σύμβαση, ύψους $ 687.5000.000 υπογράφηκε τον Μάρτιο του 2002. Το πρωτότυπο αναβαθμισμένο άρμα παραδόθηκε το Νοέμβριο του 2005 για δοκιμές, οι οποίες ολοκληρώθηκαν τον Μάιο του 2006. Αν και ο Τουρκικός Στρατός έκανε αποδεκτό το πρωτότυπο, εντούτοις κατέθεσε στην ισραηλινή πλευρά μια σειρά παρατηρήσεων προς διευθέτηση. Από την πλευρά τους οι ισραηλινοί ναι μεν επίλυσαν τα τεχνικά προβλήματα που προέκυψαν, αλλά το τελικό κόστος του προγράμματος αυξήθηκε στο $ 1.000.000.000. Εντωμεταξύ, από το Νοέμβριο του 2005, άρχισε να λειτουργεί και η τουρκική γραμμή αναβάθμισης. Τελικά, το Μάιο του 2007 ξεκίνησε η εργοστασιακή παραγωγή των 166 αρμάτων που είχαν απομείνει, καθώς το πρωτότυπο και άλλα τρία αναβαθμισμένα άρματα μάχης της τουρκικής γραμμής παραγωγής, είχαν ήδη παραδοθεί στα τέλη του 2007. Οι παραδόσεις των υπόλοιπων 166 M-60T ξεκίνησαν στις αρχές του 2008 και ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο του 2010. Το πρόγραμμα αναβάθμισης περιλαμβάνει την εγκατάσταση του πυροβόλου MG-251 διαμετρήματος 120mm (θεωρείται εφάμιλλο των γερμανικών L-44, ενώ έχει δυνατότητα εκτόξευσης του αντιαρματικού βλήματος LAHAT), νέου συζυγούς πολυβόλου 7,62mm, του Συστήματος Ελέγχου Πυρός Knight-3, αυτόματου συστήματος κατάσβεσης πυρκαγιάς, του κινητήρα MTU-881 Ka-501 μέγιστης ισχύος 1.200 ίππων, σπονδυλωτής θωράκισης (εφάμιλλης των Merkava Mk.4), συστήματος προειδοποίησης εγκλωβισμού από ραντάρ και από υπέρυθρο σύστημα, συστήματος προστασίας από ΡΒΧ ουσίες, νέων ερπυστριών και δύο εξαπλών συστημάτων εκτόξευσης καπνογόνων βομβίδων.

M-60T

Συνοπτικά, Ελλάδα και Τουρκία διαθέτουν 877 άρματα μάχης με πυροβόλο 120mm, εκ των οποίων 353 η Ελλάδα (170 Leopard-2HEL και 183 Leopard-2A4) και 524 η Τουρκία (354 Leopard-2A4 και 170 M-60T). Αν και σε ποσοτικό επίπεδο η Τουρκία διατηρεί το πλεονέκτημα (αναλογία 1,48 : 1), σε ποιοτικό επίπεδο η Ελλάδα είναι αυτή που έχει το πλεονέκτημα με τα 170 Leopard-2HEL, το οποίο παραμένει ένα από τα ισχυρότερα και ικανότερα άρματα μάχης στον κόσμο (στη διαμόρφωση Leopard-2HEL το άρμα μάχης αποτελεί συγκερασμό της έκδοσης Leopard-2A6 και των ελληνικών επιχειρησιακών απαιτήσεων).

Μείζων παραμένει το θέμα της προμήθειας σύγχρονων πυρομαχικών, παρά τις κατά καιρούς κινήσεις ενίσχυσης του αποθέματος πυρομαχικών των 120mm. Η τελευταία σύμβαση υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2014 (ύψους € 52.280.000) για την προμήθεια 12.000 πυρομαχικών, εκ των οποίων 3.000 DM-12A2 (€ 2.625.000), 7.500 DM-63 και 1.500 DM-63A1 (€ 47.655.000). Η ίδια σύμβαση προέβλεπε και την εκτέλεση εργασιών πιστοποίησης των πυρομαχικών στο ΣΕΠ (Σύστημα Ελέγχου Πυρός) των Leopard-2A4 (με κόστος € 2.000.000). Τα DM-12A2 και DM-63 παραδόθηκαν στα τέλη του 2014, ενώ οι παραδόσεις των DM-63A1 ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο του 2016 (πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 2015-2016 σε τρεις παρτίδες, αφού πρώτα έπρεπε να εισαχθούν τα βλητικά δεδομένα στους υπολογιστές των Leopard-2A4, κάτι που έγινε στις αρχές του 2015).

Η προμήθεια αυτή ήρθε να προστεθεί σε τρείς προηγούμενες προμήθειες απόκτησης πυρομαχικών. Συγκεκριμένα: (α) Το 2005 αποκτήθηκαν 5.000 πυρομαχικά DM-33A2 στο πλαίσιο της «ενδιάμεση λύση» προμήθειας των 183 Leopard-2Α4. Πριν την παραλαβή τους υπέστησαν εργοστασιακή ανακατασκευή, ενώ σήμερα μεγάλος αριθμός έχει αναλωθεί σε εκπαιδευτικές βολές (β) Τον Μάιο του 2010 ο τότε Υπουργός Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελος Βενιζέλος, ενέκρινε προμήθεια ύψους € 63.000.000, για 15.000 πυρομαχικών από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, εκ των οποίων 9.000 DM-63, 3.000 εκπαιδευτικά DM-12 και 3.029 μεταχειρισμένα M-830A1 (από τις ΗΠΑ). Η δωρεάν παραχώρηση των M-830A1 αποφασίστηκε το 2011 και παρελήφθησαν τον Μάιο του 2012, αφού πρώτα επιθεωρήθηκαν διότι είχε λήξει το όριο ζωής τους (πρόκειται για πυρομαχικά παραγωγής της περιόδου 1999-2000) (γ) Τον Φεβρουάριο του 2012 υπεγράφη σύμβαση, ύψους € 14.000.000, για την προμήθεια 5.218 DM-53A1 (πρόκειται για βλήματα DM-53 παραγωγής 2001-2002, τα οποία αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο DM-53A1 την περίοδο 2006-2007) και 5.500 εκπαιδευτικών M-865 από τα αποθέματα του Ολλανδικού Στρατού (πρόκειται για γερμανικά DM-38, που έχουν κατασκευαστεί στις ΗΠΑ). Το σύνολο των πυρομαχικών παρελήφθησαν τον Σεπτέμβριο του 2014. Τέλος, σε εκκρεμότητα, αν όχι ακύρωση, παραμένει το πρόγραμμα συμπαραγωγής 30.360 πυρομαχικών, το οποίο εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ της 27ης Σεπτεμβρίου 2010.

ΠΗΓΗ

https://www.thinknews.gr/defence/armata-machis-pyrovolo-120mm-se-ellada-ke-tourkia/

Η Ουκρανία αποκαλύπτει το βελτιωμένο κύριο άρμα μάχης Τ-72ΑΜΤ

Το αναβαθμισμένο άρμα μάχης Τ-72ΑΜΤ παρουσίασε η Ουκρανία στη διάρκεια της δοκιμαστικής παρέλασης για την ημέρα της ανεξαρτησία της που θα λάβει χώρα στις 24 Αυγούστου. Σύμφωνα με τον UkrOboronProm (Οργανισμό για την προώθηση αμυντικών συστημάτων της Ουκρανίας), το άρμα T-72AMT αναπτύχθηκε από τα «εργοστάσια τεθωρακισμένων του Κιέβου».

Το κύριο άρμα μάχης T-72AMT είναι μια τροποποιημένη έκδοση του άρματος Τ-72Α. Η έκδοση ΑΜΤ είναι ένα τροποποιημένο έκδοχο του Τ-72 με σημαντικές βελτιώσεις στους τομείς της προστασίας, μεταξύ άλλων. Στο άρμα έχουν τοποθετηθεί πλάκες πολλαπλής προστασίας θώρακα ενεργούς αντίδρασης NOZH, που συμπληρώνονται από παθητική θωράκιση. Στον τομέα των επικοινωνιών είναι εξοπλισμένο με σταθμούς ασυρμάτου παραγωγής της τουρκικής Aselsan και σύστημα προσανατολισμού СН-3003 BASALT. Επιπλέον, το άρμα T-72AMT έχει δεχθεί σύγχρονο εξοπλισμό προσανατολισμού μέσω δορυφόρου. Είναι εξοπλισμένο με κινητήρα diesel B-84-1 των 840 κ.ε.

Το άρμα είναι συμβατό με το σύστημα κατευθυνόμενου αντιαρματικού πυραύλου ουκρανικής ανάπτυξης KOMBAT με βεληνεκές 5000 μέτρων.

Πηγή: http://defense-blog.fr/lukraine-devoile-le-char-de-combat-principal-ameliore-t-72amt/

http://www.proelasi.org/2017/08/15/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%B9%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF/